Rewrite.

You couldn't get hold of the things you'd done, and turn them right again.Such a power might be given to the gods, but was not given to women and men, and than was probably a good thing.Had it been otherwise, people would probably die of old age still trying to rewrite their teens.

Orgasm.

Φαινόταν ότι ποτέ δεν θα τελείωνε.Κρύος.Ήταν κρύος σαν πάγος.Και γέρος.Πιο γέρος από όλη την ανθρωπότητα, πιο γέρος κι απο την γη.Πάλι και πάλι και ξανά τη γέμισε με τον νυχτερινό σπόρο του, ενώ γελούσε βροντερά.Γη.Φως.Χύνει.Χύνει πάλι.Η τελευταία κραυγή που βγήκε από το λαρύγγι της για να σβήσει στον άνεμο της ερήμου και να μεταφερθεί στα πιο μακρινά δώματα της νύχτας.Η νεκρική ανάσα του της σκέπασε το πρόσωπο.Εκείνη πλέον βρισκόταν στη χώρα της παράνοιας.Οι σιδερένιες θύρες σφάλισαν πίσω της.

Religious Mania

“The beauty of religious mania is that it has the power to explain everything. Once God (or Satan) is accepted as the first cause of everything which happens in the mortal world, nothing is left to chance… logic can be happily tossed out the window.”


- The Stand

“Show me a man or a woman alone and I’ll show you a saint. Give me two and they’ll fall in love. Give me three and they’ll invent the charming thing we call ‘society’. Give me four and they’ll build a pyramid. Give me five and they’ll make one an outcast. Give me six and they’ll reinvent prejudice. Give me seven and in seven years they’ll reinvent warfare.”


The Stand

H Λάμψη στο Κοράκι.

  Το περασμένο Σάββατο το Star είχε την ''Λάμψη'' του 1997, την version-μίνι σειρά του ίδιου του συγγραφέα που αποφάσισε ότι η κλασσική ταινία του Cubrick δεν ήταν πιστή στο μυθιστόρημα του δηλαδή.Όντως, η ταινία ξεκίνησε 10 παρα και αν θυμάμαι καλά τελείωσε 3 και κατι τα μεσάνυχτα με κάθε λεπτομέρεια δοσμένη στην οθόνη.Στην σκηνή που η οικογένεια Torrance φτάνει στο Overview, βλέπουμε τον μάγειρα Halloran που έχει το χάρισμα της Λάμψης να εξηγεί στον μικρό Danny (και κεντρικό ήρωα σε βιβλίο και ταινία) πως το έχει και εκείνος.Και τελικά έκανα την διαπίστωση πως και άλλος ήρωας, ηρωίδα για την ακρίβεια, στο σύμπαν του King έχει το χάρισμα της Λάμψης.. Ladies and gentlemen, Mother Abagail also shines.Ναί, αυτή η παράξενη γριούλα στο Κοράκι!
"I started having dreams two years before this plague ever fell. I've always dreamed, and sometimes my dreams have come true. Prophecy is the gift of God and everyone has a smidge of it. My own grandmother used to call it the shining lamp of God, sometimes just the shine.''  γραμμένο στο Κοράκι το 1978, ένα χρόνο μετά την πρώτη έκδοση της Λάμψης.Interesting.

Κύκλος.

Το μέρος που κάνεις την στάση σου δεν έχει σημασία.Μόνο ότι είσαι εκεί...και είσαι ακόμα όρθιος στα πόδια σου,ζωντανός.. Η ζωή ήταν πραγματικά ένας τροχός πάνω στον οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να σταθεί για πολλή ώρα.Και πάντα στο τέλος, επέστρεφε στο ίδιο σημείο.

Μάθημα κοινωνιολογίας.

 Θέλεις να σου πω τι μας διδάσκει η κοινωνιολογία για την ανθρώπινη φυλή: Θα σ'το πω επιγραμματικά.Δείξε μου έναν άντρα μόνο του ή μια γυναίκα μόνη της και θα σου πω ''Να ένας άγιος''.Βάλε δύο μαζί και θα ερωτευτούν.Βάλε τρεις μαζί και θα εφεύρουν αυτό το τρισχαριτωμένο πράγμα που ονομάζουμε ''κοινωνία''.Βάλε τέσσερις μαζί και θα χτίσουν πυραμίδες.Βάλε πέντε μαζί και τον έναν θα τον διώξουν σαν αποδιοπομπαίο τράγο.Βάλε έξι μαζί και θα επαναδημιουργήσουν τις προκαταλήψεις.Βάλε εφτά μαζί και σε εφτά χρόνια θα ανακαλύψουν εκ νέου τον πόλεμο.Μπορεί ο άνθρωπος να πλάστηκε κατ'εικόνα του Θεού, αλλά η ανθρώπινη κοινωνία πλάστηκε κατ'εικόνα του αντιπάλου του, και προσπαθεί συνέχεια να επιστρέψει στον κύριο της.

Εφιάλτες.

 Τρεις η ώρα και βγήκε στην επιφάνεια μέσα στο σκοτάδι του καθιστικού, το σώμα της να επιπλέει στους αφρούς μιας θάλασσας τρόμου, ενώ το όνειρο ήδη ξεθύμαινε, ξέφτιζε κι άφηνε ξοπίσω του μονάχα μια αίσθηση καταστροφής, σαν την ταγγή γεύση που αφήνει μια σάπια τροφή.

Μεταμόρφωση.

  Σταμάτησε.Γιατί κάτι ερχόταν.Μπορούσε να το νιώσει, σχεδόν να το γευτεί στη νυχτερινή ατμόσφαιρα.Μπορούσε πράγματι να το γευτεί.Ήταν μια καπνισμένη καυτή γεύση που ανέδιδαν τα πάντα, λές και ο Θεός πύρωνε τη σχάρα κι ο πολιτισμός θα ήταν οι μπριζόλες.

 Η ώρα της μεταμόρφωσης ήταν κοντά.Θα γεννιόταν για δεύτερη φορά, θα έβγαινε με μόχθο από το καταπονημένο μουνί κάποιου τεράστιου κιτρινοκόκκινου κτήνους, το οποίο θα σφάδαζε από τους σπασμούς του, με τα πόδια του να συσπώνται ελαφρά, ενώ το αίμα της γέννας ξεχυνόταν, και τα μάτια του καυτά σαν ήλιοι, ατένιζαν το κενό.

 Γεννήθηκε όταν άλλαζαν οι καιροί και τώρα οι καιροί θα άλλαζαν πάλι.Το έλεγε ο άνεμος, ο αγέρας αυτής της απαλής νυχτιάς του Αιντάχο.Η ώρα να ξαναγεννηθεί είχε σχεδόν φτάσει.Το ήξερε.Διαφορετικά, γιατί μπορούσε ξαφνικά να κάνει μαγικά;

 

Keep it ordinary.

Μ'αρέσει να ασχολούμαι με την ρουτίνα μου, να ποτίζω τον κήπο μου.Είμαι πολύ περήφανος γι'αυτό- να διαβάζω τα βιβλία μου, να κρατάω σημειώσεις για το βιβλίο που θα γράψω εγώ για την επιδημία.Μ'αρέσει να κάνω όλα αυτά τα πράγματα και το βραδάκι, πριν πέσω για ύπνο, να πίνω ένα ποτηράκι κρασί και να κοιμάμαι με ήρεμο μυαλό.Ναι.Κανείς δεν θέλει να βλέπει οιωνούς και ανεξήγητα σημάδια, όσο κι αν μας αρέσουν όλων μας οι ιστορίες με φαντάσματα και οι ταινίες τρόμου.Κανείς δε θέλει πραγματικά να δεί ένα Άστρο ή μια στήλη πυρός μες τη νύχτα.Θέλουμε γαλήνη και ορθολογισμό και ρουτίνα.Αν έχουμε να αντικρίζουμε τον Θεό στο μαύρο πρόσωπο μιας γριάς, αναγκαστικά θα μας υπενθυμίζει ότι για κάθε θεό υπάρχει κι ένας διάβολος- κι ο δικός μας διάβολος ίσως είναι πολύ πιο κοντά απ'όσο θα θέλαμε.

Evil face 2.

  Ήταν γνωστός, πολύ γνωστός, στις εθνικές οδούς και στις κρυψώνες απ' όπου περνούν οι φτωχοί και οι τρελοί, οι επαγγελματίες επαναστάτες κι εκείνοι που έχουν τόσο καλά διδαχθεί να μισούν, που το μίσος φαίνεται στο πρόσωπο τους ξεκάθαρα σαν λαγοχειλία κι είναι απ' όλους ανεπιθύμητοι εκτός από άλλους σαν και τους ίδιους, οι οποίοι τους καλωσορίζουν σε φτηνά δωμάτια με συνθήματα κι αφίσες στους τοίχους, και σε υπόγεια όπου βρίσκονται πριονισμένοι σωλήνες τυλιγμένοι σε ύφασμα και παραγεμισμένοι με ισχυρά εκρηκτικά, και σε μικρές καμαρούλες, όπου καταστρώνονται παράφρονα σχέδια: να δολοφονήσουν ένα μέλος της κυβέρνησης, να απαγάγουν το παιδί ενός ξένου επισήμου που βρίσκεται σε επίσκεψη ή να εισβάλουν στην συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Στάνταρ Οιλ με χειροβομβίδες και αυτόματα και να σπείρουν τον θάνατο στο όνομα του λαού.Ήταν γνωστός σε αυτά τα μέρη, και ακόμα κι οι πιο παράφρονες ανάμεσα τους μπορούσαν μόνο πλαγίως να κοιτάξουν το σκοτεινό, χαμογελαστό πρόσωπο του.

  Όταν έμπαινε σε ένα συμβούλιο, τα υστερικά φληναφήματα κόβονταν με το μαχαίρι- όπως και τα πισώπλατα μαχαιρώματα, οι επικρίσεις, οι αλληλοκατηγορίες, η ιδεολογική ρητορεία.Για μια στιγμή επικρατούσε απόλυτη ησυχία, καθώς στρέφοταν προς το μέρος του κι ύστερα απέσυραν το βλέμμα τους, σαν να είχε καταφθάσει με μια αρχαία, αποτροπιαστική μηχανή ολέθρου φωλιασμένη στα μπράτσα του, κάτι χίλιες φορές χειρότερο από τα πλαστικά εκρηκτικά που φτιάχνονται σε υπόγεια εργαστήρια από αποστάτες φοιτητές χημείας ή από τα όπλα της μαύρης αγοράς που προμηθεύει κάποιος άπληστος λοχίας, υπεύθυνος για τον εξοπλισμό.Τους φαινόταν ότι είχε καταφθάσει μ'ένα μηχάνημα σκουριασμένο από το αίμα, φυλαγμένο για αιώνες στον τόπο που κατοικούν τα ουρλιαχτά, αλλά τώρα ήταν έτοιμο πάλι, φερμένο στο συμβούλιο τους σαν κάποιο είδος ενδοεταιρικού δώρου, μια τούρτα γενεθλίων με κεράκια νιτρογλυκερίνης.

  Ο σκοτεινός άνδρας βάδιζε και χαμογελούσε.Μερικές φορές είχε την εντύπωση ότι γεννήθηκε μέσα σ'εκείνες τις συγκρούσεις.Θυμόταν περισσότερο τις πορείες για τα κοινωνικά δικαιώματα στα 1960 και 1961- το ξύλο, τις νυχτερινές επιδρομές, τις εκκλησίες που ανατινάζονταν λες και το θαύμα μέσα τους είχε αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις και δεν μπορούσε να κρατηθεί εντός των τειχών.

Evil face.

  Μία σκοτεινή ευθυμία διαφαινόταν στο πρόσωπο του,ίσως και στην καρδιά του,θα έλεγε κάποιος-και θα είχε δίκιο.Ήταν το πρόσωπο ενός γεμάτου μίσους ευτυχισμένου ανθρώπου,ένα πρόσωπο που ακτινοβολούσε μια απαίσια ,ελκυστική ζεστασιά,ένα πρόσωπο που έκανε θρύψαλα νεροπότηρα στα χέρια κουρασμένων σερβιτόρων σε καφετέριες για νταλικέρηδες της Εθνικής.Έκανε τα παιδάκια να γκρεμίζονται με τα ποδήλατα τους σε φράχτες και μετά να τρέχουν σκούζοντας στις μαμάδες τους,με σκλήθρες σαν παλούκια να πετάγονται από τα γόνατα τους.Ήταν ένα πρόσωπο που εγγυόταν ότι μπορούσε να μετατρέψει μια διαφωνία περί ποδοσφαίρου σ' ένα μπαρ σε αιματηρό καβγά.

Saturday mornings.

  Πουλιά.Άκουγε πουλιά.Η Φράν ήταν χαμένη στο σκοτάδι κι άκουγε τα πουλιά για πολλή ώρα, προτού συνειδητοποιήσει ότι το σκοτάδι δεν ήταν πραγματικά σκοτεινό.Ήταν κοκκινωπό, παλλόμενο, ειρηνικό.Της έφερνε στο μυαλό τα παιδικά της χρόνια.Σάββατα πρωί, χωρίς σχολείο,χωρίς εκκλησία,η μέρα που κοιμάσαι ως αργά.Η μέρα που μπορείς να χουζουρέψεις με την ησυχία σου.Μένεις στο κρεβάτι με τα μάτια κλειστά και δεν βλέπεις τίποτα,παρά μια κόκκινη σκοτεινιά που είναι η σαββατιάτικη λιακάδα που φιλτράρεται από το λεπτεπίλεπτο πέπλο τριχοειδών αγγείων στα βλέφαρα.Ακούς τα πουλιά στις γέρικες βελανδιές και ίσως μυρίζεις και την αρμύρα της θάλασσας,γιατί σε λένε Φράνσις Γκόλντσμιθ κι είσαι έντεκα χρονών ένα Σάββατο πρωί στο Ογκανκουίτ.Πουλιά.Άκουγε πουλιά.

A world in flames.

  Τα μάτια του στράφηκαν στο Γκάρι.Μπορούσε να διακρίνει την πόλη τώρα,με τις μεγάλες καμινάδες της να υψώνονται ήρεμα και αθώα σαν μολυβιές από κιμωλία σ'έναν ασπρογάλαζο πίνακα.Το Σικάγο βρισκόταν πιο πίσω στον ορίζοντα.Πόσες δεξαμενές πετρελαίου;Πόσα βενζινάδικα;Πόσα τρένα περίμεναν ήσυχα στις ράγες,γεμάτα βενζίνη και εύφλεκτα λιπάσματα;Πόσες φτωχογειτονίες ξερές σαν προσάναμμα;Πόσες πόλεις μετά το Γκάρι και το Σικάγο;

  Μια ολόκληρη χώρα έτοιμη να καεί κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο.

  Χαμογελώντας ο Σκουπιδοτενεκές στάθηκε στα πόδια του κι άρχισε να περπατά.Το δέρμα του είχε ήδη πάρει μια απόχρωση αστακού.Δεν το αισθανόταν τώρα,όμως την νύχτα ο πόνος θα τον κρατούσε ξύπνιο σ΄ένα είδος μεταρσίωσης.Υπήρχαν μεγαλύτερες και καλύτερες φωτιές μπροστά του.Τα μάτια του ήταν ήρεμα και χαρούμενα και τελείως σαλεμένα.Ήταν τα μάτια ενός ανθρώπου που έχει ανακαλύψει τον πυρήνα της μοίρας του και τον έχει αγγίξει με τα ίδια του τα χέρια.