Το Φυλαχτό - Βιβλιοσκώληκες Ep.40

Χαρά.

Χαρά, σκέφτηκε ξανά, όρθιος τώρα, με το πρόσωπο του στραμμένο προς τα πάνω για να βλέπει τους ιπτάμενους ανθρώπους στο βάθος, με τον άνεμο να του ανακατεύει τα μαλλιά στο μέτωπο.Η εποχή της αθωότητας του πλησίαζε γοργά στο τέλος της (και αναγκαζόταν, ο Τζακ θα συμφωνούσε απρόθυμα πως ένιωθε αυτό το τέλος να σιμώνει- δεν μπορεί ένα αγόρι να ταξιδεύει για καιρό, να ζήσει εμπειρίες σαν αυτή του Ότλι και να έχει την προσδοκία να παραμείνει αθώο), εκείνες τις στιγμές, όμως, που στεκόταν και κοίταζε τον ουρανό, η αθωότητα έμοιαζε να τον τυλίγει, όπως τον νεαρό ψαρά εκείνη την σύντομη αποκαλυπτική στιγμή στο ποίημα της Ελίζαμπεθ Μπίσοπ.Τα πάντα ήταν ουράνιο τόξο, ουράνιο τόξο, ουράνιο τόξο.

Η οδοντόβουρτσα.

Ενώ έψαχνε για κάλτσες, το χέρι του άγγιξε κάτι λεπτό και σκληρό.Ο Τζάκ το τράβηξε και είδε πως ήταν η οδοντόβουρτσα του.Μεμιάς εικόνες -σπιτιού, ασφάλειας, λογικής, όλων όσα αντιπροσώπευε μια οδοντόβουρτσα- ξεπήδησαν και τον πλημμύρισαν.Αυτή την φορά δεν υπήρχε τρόπος να καταπνίξει τα συναισθήματα του.Μια οδοντόβουρτσα είναι κάτι για να το βλέπεις μέσα σε ένα καλοφωτισμένο μπάνιο, κάτι που χρησιμοποιείς φορώντας βαμβακερές πιτζάμες και ζεστές παντόφλες στα πόδια σου.Δεν είναι κάτι που βρίσκεις κάτω κάτω στο σακίδιο σου, μέσα σε μια κρύα, σκοτεινή παράγκα με εργαλεία σε ένα νταμάρι, σε μια έρημη επαρχιακή πόλη που δεν ξέρεις ούτε το όνομα της.

 Η μοναξιά τον πλημμύρισε, ένιωθε πια εντελώς παρακατιανός.Δεν έκλαψε υστερικά, ούτε ούρλιαξε, όπως κάνουν οι άνθρωποι για να πνίξουν την οργή τους στα δάκρυα.Έκλαψε με συνεχή, μονότονα αναφιλητά κάποιου που μόλις ανακάλυψε πόσο μόνος είναι και θα συνεχίσει να είναι για πολύ καιρό ακόμη.Έκλαψε γιατί κάθε ίχνος ασφάλειας και λογικής έμοιαζε να έχει χαθεί από τον κόσμο.Η μοναξιά ήταν μια πραγματικότητα.Σε αυτή την κατάσταση όμως, η παραφροσύνη ήταν επίσης ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.Ο Τζάκ κοιμήθηκε προτού σταματήσουν ολότελα οι λυγμοί του.Κοιμήθηκε κουλουριασμένος γύρω από το σακίδιο του.Τα δάκρυα του είχαν ζωγραφίσει γραμμές στα βρώμικα μάγουλα του και στο χέρι του κρατούσε χαλαρά την οδοντόβουρτσα του.

The Talisman - comic book

Τα Χριστούγεννα είχα επιστρέψει από Αγγλία με το βιβλίο του Stephen "Cycle of the Werewolf" και αυτή ήταν η μόνη μου αγορά (αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα).

Τώρα επέστρεψα με το The Talisman σε comic book, και αυτή ήταν η μόνη μου αγορά και πάλι.

Το διάβασα στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο. Έχοντας διαβάσει το βιβλίο "Το Φυλαχτό" και έχοντας λατρέψει τους χαρακτήρες, μπορώ να πω ότι ήμουν αρνητική όταν έμαθα ότι θα έβγαινε σε κόμικ. Κι όμως, αν και είχα φανταστεί αλλιώς τους χαρακτήρες, μου φάνηκε πάαααρα πολύ καλή δουλειά. Το πιο σημαντικό είναι πως δεν αλλάζουν καθόλου την ιστορία, δεν παραποιούν πράγματα, δεν προσθέτουν δικά τους (πράγμα που ένιωσα, έστω και ελάχιστα, στις δύο πρώτες συλλογές κόμικ του Μαύρου Πύργου). Η ιστορία λέγεται με περιεκτικό τρόπο μα όχι κουραστικό και φτάνει μέχρι το σημείο που ο Τζακ γνωρίζει τον Λύκο ("εδώ και τώρα!"). Δυστυχώς, απ'ότι έχω καταλάβει, εδώ και 2 χρόνια δεν έχει βγει η συνέχεια. Θα ήθελα να το δω όλο...

Επίσης, ένα ακόμα κακό είναι πως δεν έχω πετύχει το comic book στην Ελλάδα, αλλά πάντα υπάρχει το διαδίκτυο απ'όπου μπορεί να το παραγγείλει κανείς..

STEPHEN KING'S: THE TALISMAN by Mathieu Ratthe

Ο Καναδός σκηνοθέτης Ματιέ Ρατέ έφτιαξε αυτό εδώ τo demo με σκοπό να πείσει τον Στίβεν Σπίλμπεργκ να του δώσει τα δικαιώματα της νουβέλας του Βασιλιά ''The Talisman''.