Ασκώντας την Χαμένη Τέχνη 2.

  Υπάρχει κάτι αλλόκοτα παρακμιακό στο να εμφανίζεσαι στο εξώφυλλο ενός μεγάλου περιοδικού απλώς επειδή χρησιμοποίησες έναν εναλλακτικό τρόπο προώθησης στην αγορά. Και υπάρχει κάτι ακόμη πιο αλλόκοτο στο να συνειδητοποιείς πως όλοι αυτοί οι αναγνώστες μπορεί να ενδιαφέρονταν πολύ περισσότερο για την καινοτομία του ηλεκτρονικού περιτυλίγματος παρά για το τι υπήρχε μέσα από το περιτύλιγμα, θέλω να μάθω πόσοι από τους αναγνώστες που «κατέβασαν» τη «Σφαίρα του Τρόμου» όντως διάβασαν τη «Σφαίρα του Τρόμου»; Δεν θέλω. Μπορεί να απογοητευτώ βαθιά.

  Το ηλεκτρονικό βιβλίο μπορεί να είναι ή να μην είναι το βιβλίο του μέλλοντος. Γι' αυτό δεν μου καίγεται καρφί, πιστέψτε με. Για μένα, το να ακολουθήσω αυτόν το δρόμο ήταν απλώς άλλος ένας τρόπος να συνεχίσω να γράφω ιστορίες κι αυτές οι ιστορίες να φτάνουν σε όσο πιο πολύ κόσμο είναι δυνατόν. Αυτό το βιβλίο μάλλον θα καταλήξει για λίγο στους καταλόγους των μπεστ σέλερ· από αυτή την άποψη έχω σταθεί πολύ τυχερός. Αν το δείτε όμως εκεί, θα σας συμβούλευα να αναρωτηθείτε πόσα άλλα βιβλία με διηγήματα καταλήγουν στους καταλόγους των μπεστ σέλερ στη διάρκεια μιας οποιασδήποτε χρονιάς και για πόσο διάστημα θα συνεχίσουν οι εκδότες να εκδίδουν βιβλία ενός είδους που δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους αναγνώστες.

  Για μένα, όμως, υπάρχουν λιγοστές απολαύσεις τόσο υπέροχες όσο το να κάθομαι στην αγαπημένη μου πολυθρόνα μια παγερή βραδιά, μ' ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι, να ακούω τον αέρα έξω και να διαβάζω μια καλή ιστορία που, μέχρι να ξαπλώσω, θα την έχω τελειώσει. Η συγγραφή τους δεν είναι τόσο απολαυστική. Δεν μπορώ να θυμηθώ παρά δύο διηγήματα σ' αυτή τη συλλογή-το «Όλα Είναι Δυνατά» και το «Η Περί Κατοικίδιων θεωρία του Λ. Τ.»- που γράφτηκαν δίχως πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από το συγκριτικά πενιχρό αποτέλεσμα. Κι όμως, πιστεύω πως πέτυχα να διατηρήσω την τέχνη μου φρέσκια, τουλάχιστον για μένα, κυρίως γιατί αρνούμαι να περάσει μια χρονιά δίχως να γράψω τουλάχιστον ένα δυο διηγήματα. Όχι για τα λεφτά, ούτε ακριβώς από αγάπη, αλλά ως χρέος. Γιατί, αν θέλεις να γράφεις διηγήματα, πρέπει να κάνεις κάτι παραπάνω από το να το σκέφτεσαι. Δεν είναι σαν να κάνεις ποδήλατο, αλλά σαν να ασκείσαι στο γυμναστήριο. Έχεις δύο επιλογές: είτε το κάνεις είτε το χάνεις.

Wither "The Plant." !

 Το ''Φυτό'' παραμένει μια μισοτελειωμένη διαδυκτιακή νουβέλα του King, για χάρη(;) της ''Ονειροπαγίδας'' του ''Μαύρου Πύργου'' και άλλων έργων που είχε σκοπό να ολοκληρώσει ο συγγραφέας πίσω στο 2000.Το 2000,είχε δημοσιεύσει επίσης σε e-book το έργο ''Riding the Bullet'' κάνοντας το περιζήτητο στην παγκόσμια αγορά ηλεκτρονικών βιβλίων.Το εγχείρημα ενώ στέφθηκε -και- με εμπορική επιτυχία, κάποια στιγμή σύντομα έπεσε στα χέρια των χάκερ και άλλων τεχνικών προβλημάτων.
 Παρόλα αυτά,ο King το ίδιο έτος απόφασισε να ξαναμπεί στο χάρτη των serial novels,μετά το ''Πράσινο Μίλι'' και δημοσίευσε μέσω της ιστοσελίδας του το ''Φυτό''.Οι αναγνώστες μπορούσαν να διαβάσουν το κάθε μέρος της ιστορίας,δίνοντας ένα δολλάριο για κάθε ''κατέβασμα''.Η ζήτηση ξεκίνησε με αυξημένο ρυθμό,καλύπτοντας το 75% της συμμετοχής που ήθελε ο King για να συνεχίσει την συγγραφή της ιστορίας.Παρόλα αυτά στο τέταρτο μέρος του,μετά από αύξηση σε 2 δολάρια για κάθε ''κατέβασμα'' η συμμετοχή των αναγνωστών βρέθηκε στο 46% με αποτέλεσμα να ανακοινωθεί ότι αναστέλεται επ αορίστον η συγγραφή του,ανακοίνωση που εξόργισε το κοινό του συγγραφέα.Από τότε έχουν περάσει 11 χρόνια, η ''Ονειροπαγίδα'' γράφτηκε, η εφταλογία του Πύργου ολοκληρώθηκε,όμως το Φυτό περίμένει ακόμα την ολοκλήρωση του...