Μεταμόρφωση.

  Σταμάτησε.Γιατί κάτι ερχόταν.Μπορούσε να το νιώσει, σχεδόν να το γευτεί στη νυχτερινή ατμόσφαιρα.Μπορούσε πράγματι να το γευτεί.Ήταν μια καπνισμένη καυτή γεύση που ανέδιδαν τα πάντα, λές και ο Θεός πύρωνε τη σχάρα κι ο πολιτισμός θα ήταν οι μπριζόλες.

 Η ώρα της μεταμόρφωσης ήταν κοντά.Θα γεννιόταν για δεύτερη φορά, θα έβγαινε με μόχθο από το καταπονημένο μουνί κάποιου τεράστιου κιτρινοκόκκινου κτήνους, το οποίο θα σφάδαζε από τους σπασμούς του, με τα πόδια του να συσπώνται ελαφρά, ενώ το αίμα της γέννας ξεχυνόταν, και τα μάτια του καυτά σαν ήλιοι, ατένιζαν το κενό.

 Γεννήθηκε όταν άλλαζαν οι καιροί και τώρα οι καιροί θα άλλαζαν πάλι.Το έλεγε ο άνεμος, ο αγέρας αυτής της απαλής νυχτιάς του Αιντάχο.Η ώρα να ξαναγεννηθεί είχε σχεδόν φτάσει.Το ήξερε.Διαφορετικά, γιατί μπορούσε ξαφνικά να κάνει μαγικά;