"Μια μέρα στα τέλη του Ιουνίου εκείνου του καλοκαιριού, μια παρέα από εμάς του τύπους της βιβλιοθήκης γευματίσαμε στο γρασίδι πίσω από το πανεπιστημιακό βιβλιοπωλείο. Ανάμεσα στον Πάολο Σίλβα και τον Έντι Μαρς καθόταν μια λεπτή κοπέλα με βραχνό γέλιο, μαλλιά βαμμένα κόκκινα και πόδια που πρόβαλαν ανεμπόδιστα κάτω από μια κοντή κίτρινη φούστα κι ήταν τα ομορφότερα που είχα δει. Είχε ένα αντίτυπο του Ψυχή στον Πάγο του Έλντριτζ Κλίβερ. Δεν την είχα συναντήσει στη βιβλιοθήκη, ούτε πίστευα οτι μια φοιτήτρια θα μπορούσε να έχει τόσο υπέροχο, άφοβο γέλιο. Επίσης, ανεξάρτητα από το αν διάβαζε ή δε διάβαζε βιβλία, βλαστημούσε περισσότερο σαν εργάτης σε φάμπρικα παρά σαν φοιτήτρια. (Έχοντας υπάρξει εργάτης σε φάμπρικα, μπορούσα να το κρίνω εκ πείρας.) Λεγόταν Τάμπιθα Σπρους. Ενάμιση χρόνο αργότερα, παντρευτήκαμε. Είμαστε ακόμη παντρεμένοι και δε μ'άφησε ποτέ να ξεχάσω ότι, την πρώτη φορά που τη συνάντησα, νόμισα ότι ήταν η εκτός πανεπιστημίου φιλενάδα του Έντι Μαρς. Ίσως μια βιβλιοφάγος σερβιτόρα από την τοπική πιτσαρία, που είχε ρεπό.(...)
Συναντηθήκαμε όταν δουλεύαμε σε μια βιβλιοθήκη και την ερωτεύτηκα στη διάρκεια ενός εργαστηρίου ποίησης το φθινόπωρο του 1969, όταν ήμουν τεταρτοετής φοιτητής κι εκείνη τριτοετής. Την ερωτεύτηκα εν μέρει γιατί κατάλαβα πού στόχευε με τη δουλειά της. Την ερωτεύτηκα γιατί εκείνη καταλάβαινε πού στοχευε με τη δουλειά της. Επίσης την ερωτεύτηκα επειδή φορούσε ένα αισθησιακό μαύρο φόρεμα και ψηλές μεταξωτές κάλτσες, από εκείνες που στερεώνονται με ζαρτιέρες."
Η περιγραφή της ζωής του στο Περί Συγγραφής και ειδικά οι αναμνήσεις από τη γνωριμία του με την Τάμπιθα, είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια! Ο Stephen είναι ρομαντικούλης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου