"Spirou's Insomnia" by Jim!!!

Spirou's Insomnia

H spirou πλησίασε στη βιβλιοθήκη και κοίταξε το βιβλίο. Το πρόσωπο στο εξώφυλλο την κοίταζε με τα νεκρά του μάτια, μέσα από την τριγωνική σπηλιά που σχημάτιζαν τα βιβλία στο ράφι. Στο μυαλό της ήρθε η ιστορία “The Boogeyman” από τη συλλογή “Night Shift”, και ένιωσε μερικές τρίχες στο σβέρκο της να εγείρονται, σαν ζόμπι που σηκώνονται από τον τάφο. Αναρωτήθηκε πως δεν το είχε προσέξει νωρίτερα. Ήταν όντως τρομακτικό.

Αλλά δεν παύει να είναι ένα κομμάτι χαρτί, σκέφτηκε και μετακίνησε τα υπόλοιπα βιβλία έτσι ώστε να το κρύψει. “Ξεκόλλα,” ψιθύρισε στον εαυτό της. “Πρέπει να κόψεις τον πολύ King.”

Όπου να' ναι θα τον κόψεις έτσι κι αλλιώς, γιατί δεν θα έχει απομείνει και τίποτα να διαβάσεις, πετάχτηκε μια φωνή μέσα στο μυαλό της.

Μία ώρα αργότερα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, περιμένοντας τον ύπνο να έρθει και να της κλείσει τα μάτια. Ολόκληρη η προηγούμενη μέρα πέρασε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το μυαλό της σαν ταινία. Μια απ' τα ίδια. Σκέφτηκε αυτήν που θα ξημέρωνε σε λίγες ώρες, και τα μικρά εκνευριστικά διαβολάκια που θα της έκαναν τη ζωή δύσκολη στο σχολείο.

Ήταν κουρασμένη και συνεπώς ο ύπνος δεν θα αργούσε να εμφανιστεί στο ραντεβού. Ήταν η στιγμή που τον είδε να στρίβει επιτέλους τη γωνία και να έρχεται προς το μέρος της, όταν άκουσε ένα θόρυβο. Ο ύπνος πήγε από εκεί που ήρθε και η spirou ήταν πλέον πλήρως ξύπνια. Ο θόρυβος είχε έρθει από την μεριά της βιβλιοθήκης. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, άνοιξε το πορτατίφ δίπλα από το κρεβάτι της, σηκώθηκε, κατευθύνθηκε προς την πόρτα του δωματίου και άνοιξε το κεντρικό φως. Όταν πλησίασε τη βιβλιοθήκη, τα ζόμπι στο σβέρκο της εγέρθησαν για ακόμη μία φορά. Ήταν τα βιβλία στο πάνω ράφι. Είχαν μετακινηθεί δημιουργώντας και πάλι την τρίγωνη σπηλιά μπροστά από το “Insomnia.” Και φυσικά εκεί ήταν και πάλι το πρόσωπο να την κοιτάζει, ανέκφραστο και νεκρό. Ήταν όντως νεκρό; σκέφτηκε η spirou και οι καρδιά της άρχισε να ανεβάζει στροφές. Έπιασε τον εαυτό της να μην μπορεί να μετακινήσει το βλέμμα της από εκεί, λες και το άψυχο εκείνο πρόσωπο ήταν από ένα εξωγήινο υλικό που μαγνήτιζε της κόρες των ανθρώπινων ματιών. Τελικά κατάφερε να σπάσει αυτόν τον αόρατο δεσμό, ξαναμετακίνησε τα βιβλία για να κρύψει το πρόσωπο και έφυγε από εκεί.

Αυτή τη φορά ξάπλωσε με το πορτατίφ αναμμένο δίπλα της, ενώ σκεπάστηκε και μέχρι το λαιμό με μια κουβέρτα, παρόλο που είχαν πιάσει οι ζέστες και ο ύπνος είχε αρχίσει πλέον να μετατρέπεται σε μια επίπονη διαδικασία γεμάτη ιδρώτα και κουνούπια. Προσπάθησε να μη σκέφτεται το βιβλίο.

Σκέψου τα βλαμμένα στο τελευταίο θρανίο που όλο μιλάνε μεταξύ τους και θέλεις να τα δολοφονήσεις με τον διαβήτη, είπε μια φωνή.

Σκέψου την Κατερινούλα στο πρώτο θρανίο μπροστά στην έδρα. Μα τι καλό κοριτσάκι. Πολύ το συμπαθώ, είπε μια άλλη.

Σκέ-, πήγε να πει μια τρίτη, άλλα η spirou είχε ήδη πεταχτεί από το κρεβάτι της λες και το σώμα της τέθηκε υπό τάση χιλίων βολτ. Όμως δεν ήταν ηλεκτρική τάση αυτό που την έκανε να αντιδράσει έτσι. Ήταν ο θόρυβος από την βιβλιοθήκη. Ίδιος με εκείνον μόλις λίγα λεπτά νωρίτερα.

Άνοιξε το φως του δωματίου και πλησίασε για άλλη μια φορά τη βιβλιοθήκη. Η καρδιά της έτρεχε κούρσα εκατό μέτρων και τα ζόμπι αναστήθηκαν πλέον σε κάθε σημείο του σώματός της και όχι μόνο στο σβέρκο.

Όμως δεν υπήρχε τίποτα. Τα βιβλία ήταν όπως τα άφησε την τελευταία φορά και το νεκρό πρόσωπό του “Insomnia” κολλημένο στην πλάτη της “Carrie”. Ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από πάνω της και η καρδιά της άρχισε σιγά σιγά να επανέρχεται στους φυσιολογικούς της ρυθμούς.

Απλά το φαντάστηκα. Ναι αυτό είναι, το φαντάστηκα, σκέφτηκε, κατά βάθος όμως δεν έπεισε τον εαυτό της. Όμως δεν ήθελε να το σκέφτεται άλλο. Δεν υπήρχε τίποτα στη βιβλιοθήκη και αυτό αρκούσε για να την κάνει να επιστρέψει στο κρεβάτι.

Ξεκίνησε να φύγει, όταν η άκρη του ματιού της έπιασε κάτι στο κάτω ράφι. Έσκυψε να δει. Εδώ ξανατρέχουμε, θα έλεγε η καρδιά της αν είχε φωνή και άρχισε αμέσως να το πράττει.

Τα βιβλία δεξιά από το “IT” είχαν μετακινηθεί, δημιουργώντας έτσι μια άλλη τρίγωνη σπηλιά, μέσα στην οποία βρισκόταν το εξώφυλλο που απεικόνιζε έναν κλόουν.

Ονειρεύομαι, σκέφτηκε η spirou. Αχά. Ναι, ονειρεύομαι και όπου να' ναι θα ξυπνήσω.

Κοίταζε ακόμη στο εξώφυλλο όταν τα μάτια του κλόουν κουνήθηκαν. Η spirou έβγαλε μία κραυγή και πετάχτηκε προς τα πίσω. Τα μάτια του κλόουν συνέχιζαν να κινούνται, κοιτάζοντας τριγύρω σαν να ψάχνουν για κάτι. Η spirou στέκονταν όρθια και παγωμένη, δύο βήματα μακρυά από τη βιβλιοθήκη. Ο κλόουν την κοίταξε και το βλέμμα του κλείδωσε επάνω της. Βρήκε αυτό που έψαχνε. Εκείνη ένιωσε τον τρόμο και τον πανικό να πλημμυρίζουν κάθε γωνιά του σώματος και του μυαλού της. Ήθελε να ουρλιάξει, αλλά οι φωνητικές της χορδές αρνούνταν επίμονα να συνεργαστούν. Ήθελε να τρέξει, αλλά τα πόδια της έμοιαζαν να έχουν τσιμεντωθεί στο πάτωμα.

Τότε ήταν που το στόμα του κλόουν άρχισε να κουνιέται καθώς μιλούσε.

“Hi spirou. Do you want a balloon?”

..................................................................................

Φανταστικόοοοοοο!

Πρώτα απ'όλα τα μάτια μου πετάγονταν προς τη βιβλιοθήκη κάθε λίγα δευτερόλεπτα όσο τα διάβαζα.

Δεύτερον: γράφεις καταπληκτικά, πολύ Στιβενκινγκίστικα. Άριστα, άριστα!

Τρίτον: το εξώφυλλο με τον κλόουν ήταν απίστευτα τρομακτικό και όταν το διάβαζα το είχα καλύψει με ποστ ιτ. Όταν το άφηνα δίπλα μου το βράδυ, το άφηνα με το εξώφυλλο προς τα κάτω και ακόμα και τώρα δεν το κοιτάζω ποτέ.

Τέταρτον: αφού διάβασα την ιστορία με το μπαμπούλα, δεν έχω ξανακοιμηθεί με ανοιχτή τη ντουλάπα, ούτε χιλιοστό. Κλείνω και τις ντουλάπες στα άλλα δωμάτια.

Πέμπτον: εξαιτίας σου δε θα κοιμάμαι το βράδυ, άτιμε!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ, είναι απίστευτα διασκεδαστικό!!!!!

Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε και στο blog του jim.