Για μια στιγμή όλα ήταν καθαρά και ξάστερα.Ο κόσμος λες και δεν υπήρχε. Όλοι μας το έχουμε νιώσει αυτό.Πρόκειται για έναν τέλεια ισορροπημένο μηχανισμό από φωνές κι αντίλαλους που παριστάνουν τους τροχούς και τα γρανάζια, ένα ονειρικό ρολόι που χτυπάει μέσα σε τούτη την κρυστάλλινη σφαίρα που αποκαλούμε ζωή. Πίσω του;Κάτω του και γύρω του;Χάος και έρεβος.Άντρες με σφυριά, άντρες με μαχαίρια, άντρες με όπλα.Γυναίκες που στρεβλώνουν όποιον δεν καταφέρνουν να υποτάξουν και ταπεινώνουν όποιον δεν είναι ικανές να καταλάβουν.Ένα σύμπαν φρίκης και απώλειας γύρω από μια φωτισμένη σκηνή όπου κάποιοι θνητοί χορεύουν αψηφώντας το σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου