Roland είσαι μικρός και άπειρος, μα και σοφός συνάμα.
Θα μάθεις την αγάπη μέσα σε ένα καλοκαίρι, μα ταυτόχρονα θα μάθεις και τη δυστυχία, την απελπισία, την απόλυτη τρέλα.
Δε θα λυπηθεί κανείς το αγόρι με την ευγενική καταγωγή, την ηρωική αφοσίωση προς την πατρίδα του, την ικανότητα που μόνο ένας σωστός άντρας έχει να αγαπά μια γυναίκα.
Θα μάθεις πώς είναι ένας άνθρωπος να μπορεί να σου προσφέρει όλα όσα χρειάζεσαι. Θα μάθεις πώς είναι να θέλεις να τα παρατήσεις όλα και να ζήσεις ειρηνικά με αυτήν που αγαπάς.
Θα μάθεις όμως και πόσο δύσκολο είναι να αψηφήσεις το καθήκον σου.
Θα μάθεις πώς είναι να πεθαίνει η αγαπημένη σου, να θέλεις να τη σώσεις παραπάνω από κάθε τι άλλο, αλλά να μη μπορείς. Για λίγα λεπτά. Για ελάχιστη απόσταση.
Θα μάθεις πώς γίνονται οι άνθρωποι όταν υπάρχει πόλεμος, συμφέροντα, παρακμή.
Και θα ζήσεις όλη τη ζωή σου με τη θύμηση της κοπέλας στο παράθυρο.
Θα τη βλέπεις στους εφιάλτες σου να καίγεται ουρλιάζοντας το όνομά σου.
Θα τη βλέπεις στα ομορφότερα όνειρά σου να σε αγκαλιάζει και τα μαλλιά της να πέφτουν πάνω σου. Κι όταν θα ξυπνάς θα περιμένεις να τη δεις δίπλα σου, αλλά ένα δευτερόλεπτο μετά θα συνειδητοποιείς την αλήθεια. Πως έχουν περάσει χρόνια που δε την έχεις ακουμπήσει, δεν την έχεις μυρίσει, δε την έχεις χαϊδέψει, γιατί είναι νεκρή.
Και θα θεωρείς πάντα τον εαυτό σου υπαίτιο.
Και σ'αγαπάω γι'αυτό.
Και σε λυπάμαι.
[όπως παντα, για spoilers επιλογή όλων]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου