Αναμνήσεις.

Σε κάποιο επίπεδο , εκτός κι αν είμαστε τρελοί, νομίζω ότι οι περισσότεροι γνωρίζουμε τις διάφορες φωνές με τις οποίες μας μιλάει η φαντασία μας.Και οι αναμνήσεις μας, ασφαλώς.Έχουν και αυτές φωνές.Ρωτήστε όποιον έτυχε να χάσει ένα μέλος του κορμιού του ή ένα παιδί ή ένα όνειρο που τον φλόγιζε για καιρό.Ρωτήστε οποιονδήποτε κακίζει τον εαυτό του για μια λάθος απόφαση, που συνήθως την πήρε σε μια έντονη στιγμή (σε μια στιγμή που το μυαλό του είχε χτυπήσει κόκκινο).Και οι αναμνήσεις μας έχουν φωνές.Συχνά θλιμμένες, που κραυγάζουν και διαμαρτύρονται σαν υψωμένα χέρια μες στο σκοτάδι.