Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Ντικ Χάλλοραν και άλλα fictional crossovers

Dick Halloran. Ένα όνομα που ίσως να μας θυμίζει κάτι, αλλά δε μένει στο μυαλό μας όπως τα: Roland Deschain, Susan Delgado, Cuthbert Allgood (μόλις συνειδητοποίησα ότι γράφω μόνο ονόματα από τους Πύργους...) και τόσα πολλά άλλα που κόλλησαν στο μυαλό μας από βιβλία του Stephen, σαν ονόματα παλλιών αγαπημένων γνωστών μας.

Κι όμως, ο Dick Halloran είναι ένας σημαντικός ήρωας και έχει συμβάλλει σε 2 από τις σημαντικότερες ιστορίες του Stephen.

Είναι ο μαύρος μάγειρας του ξενοδοχείου Θέα, ο άνθρωπος που σώζει τη ζωή του μικρού Ντάνυ και μετά τον βοηθά να ξεπεράσει το σοκ που έζησε. (Στην ταινία του Κιούμπρικ ο Ντικ πεθαίνει.Και αυτός είναι ο λόγος που μισώ τις ταινίες που αλλάζουν έστω και μια λεπτομέρεια)

Όμως ο Ντικ, πριν κάνει αυτή την ηρωική πράξη, είχε κάνει μια ακόμα, στα νιάτα του, που αποδείχτηκε πολύ σημαντική για την πορεία της ιστορίας του Ντέρυ: την περίοδο 1929 - 1930 το Αυτό είχε "ξυπνήσει" στο Ντέρυ και αυτό που το έκανε να "πέσει σε χειμερία νάρκη" και πάλι ήταν μια τραγωδία. Το ξύλινο κλαμπ όπου μαζεύονταν οι μαύροι κάτοικοι της περιοχής κάηκε από μια ρατσιστική ομάδα λευκών. Ο Ντικ ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που βγήκαν ζωντανοί από εκεί μέσα, βοηθώντας και τον άντρα που αργότερα έγινε πατέρας του Μάικ Χάνλον!!! Αν λοιπόν ο Ντικ δεν είχε σώσει τον Γουίλ Χάνλον, δεν θα υπήρχε ο Μάικ. Και αν δεν υπήρχε ο Μάικ, δε θα υπήρχε κανείς να καλέσει πίσω στο Ντέρυ τους παλιούς Χαμένους, όταν το Αυτό ξαναξύπνησε το 1984-1985 και δε θα το είχαν καταστρέψει.

Θέλετε κι άλλο? Ο Μάικ Χάνλον εμφανίζεται στην Αυπνία ως ο διευθυντής της βιβλιοθήκης.

Και το μπέρδεμα μεταξύ των βιβλίων του Stephen δεν τελειώνει εδώ. Όταν ο Μάικ παίρνει τηλέφωνο τους παλιους Χαμένους για να τους πληροφορήσει ότι το Αυτό ξαναξύπνησε, αναφέρεται κάποια στιγμή σε μια μικρή πόλη στο Τέξας, όπου το ποσοστό εγκληματικότητας είναι μηδενικό λόγω του νερού. Ποια πόλη είναι αυτή; Η Λα Πλάτα, για την οποία μαθαίνουμε στο "Πώς τελείωσε όλο το μπάχαλο" (με το -ίσως-πιο ΤΕΛΕΙΟ και ανατριχιαστικό τέλος ιστορίας που έχω διαβάσει).

Ω Stephen είσαι ο θεός μου!

(συνεχίζεται...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: