Οι προοπτικές μας στένεψαν.Η πίστη μας στην μαγεία,που την κάνει τόσο πιθανή,χάθηκε όπως η λάμψη ενός καινούργιου ζευγαριού παπουτσιών ύστερα από το σκληρό περπάτημα μιας μέρας.
Γιατί μας καλεί;Γιατί δεν μας αφήνει να πεθάνουμε;Επειδή σχεδόν το σκοτώσαμε,επειδή το φοβίσαμε,έτσι νομίζω.Επειδή θέλει να εκδικηθεί.Και τώρα,τώρα που δεν πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη,στις νεράιδες ή στον μυθικό νάνο,είναι έτοιμο για εμάς.Γυρίστε λέει.Θα παίξουμε!Και θα δούμε αν θυμάστε το απλούστερο από όλα τα πράγματα:τι ακριβώς είναι να είσαι παιδί,που σίγουρα πιστεύει και γι'αυτό φοβάται το σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου