Μπέβερλι και Μπεν

"Η Μπέβερλι ήταν ένα γλυκό όνειρο, τα ζαχαρωτά ήταν μια γλυκιά πραγματικότητα. Τα ζαχαρωτά ήταν φίλοι του. Γι'αυτό είπε στη δυσάρεστη σκέψη να πάει περίπατο κι εκείνη έφυγε ήσυχα χωρίς να κάνει καμία φασαρία"

Πόσο αγαπάω τον Μπεν! Το Αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία που, όταν το τελειώσεις, έχεις δεθεί τόσο με τους χαρακτήρες του που νιώθεις σαν να κόβεται ένα κομμάτι σου και μένει στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Όχι, όχι στις τελευταίες, εκεί έχει μόνο λησμονιά και μελαγχολία. Στις πρώτες, με τα παιχνίδια των παιδιών, τα ποδήλατα, το χάρτινο καραβάκι, τα αίματα στο μπάνιο της Μπεβ, τον πατέρα της, τη βιβλιοθήκη, τις πλημμύρες, τις μαγκιές του Ρίτσι και το τραύλισμα του Μπιλ, την απίστευτα τρομακτική φάτσα του Πένιγουάιζ και την Χελώνα. Όλα υπηρετούν την ακτίνα και ακόμα και αυτά τα παιδιά έπαιξαν το ρόλο τους στον αγώνα του Ρόλαντ...

Θέλω να τα ξαναδιαβάσω όλα!