Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

  Δεν ούρλιαξε.Ένιωθε τα πνευμόνια της να έχουν σωριαστεί σαν μικρές τσαλακωμένες χαρτοσακούλες.Το μυαλό της ήθελε να αφήσει το σώμα πίσω και απλά να..απλά να φύγει.Το χέρι του Λόνυ ξέφυγε από το δικό της.Δεν φάνηκε να το καταλαβαίνει ο ίδιος.Βγήκε από την άλλη μεριά-τον είδε για μια στιγμή μονάχα να ξεχωρίζει,μια ψηλή και λεπτή σιλουέτα με φόντο τα αιμάτινα,τρελά χρώματα του ηλιοβασιλέματος,και την επόμενη στιγμή εξαφανίστηκε.Από τότε δεν τον ξαναείδε..''Λόνυ!'' φώναξε.Δεν υπήρχε αντίλαλος,καμιά διάχυση του ήχου,παρά τη σιγαλιά.Η λέξη που συμβόλιζε τον σύζυγο της έμοιαζε να πέφτει από το στόμα της νεκρή στα πόδια της.Το αίμα του ηλιοβασιλέματος είχε τώρα σκεπαστεί από τις γκρίζες στάχτες του απόβραδου.

2 σχόλια:

Placebo. είπε...

Απο τις πιο κλειστοφοβικες ιστοριες που εχω διαβασει,και τρομακτικες σε καθε σελιδα της..

spirou είπε...

Κράουτς Έντ! Είχα πει να το ξαναδιαβάσω και το σταμάτησα στην αρχή γιατί θα τα έκανα πάνω μου! Τέλειο.