Τις μέρες αυτές που όλοι είναι για διακοπές, ακόμα και το ίντερνετ είναι σιωπηρό, νιώθεις μοναξιά στις σελίδες που όλο τον υπόλοιπο καιρό υπάρχει ζωντάνια και γίνονται ένα σωρό συζητήσεις.
Δίνονται όμως ευκαιρίες για συζητήσεις σε άλλα μέρη, πιο όμορφα. Αυτό έγινε την περασμένη Δευτέρα το βράδυ, στην παραλία με τη Λένα, την φίλη μου που με έβαλε στον κόσμο του Stephen King. Από κάτω μας υπήρχε άμμος και ψάθες, από πάνω μας αστέρια και γύρω μας σουβλάκια και το σκυλί της Λένας :p
(δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή τη φορά θα συνεχίσω με μεταπήδηση...)
Ναι ναι, ήταν κι ο Γιώργος αρχικά κι έτσι ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα πάντα και καταλήξαμε να μιλάμε για το Μαύρο Πύργο αφού έφυγε ο Γιώργος, μη τον spoilάρουμε άλλο ( στη συνέχεια για να διαβάσετε τα πιθανά spoilers, κάντε επιλογή όλων). Η ώρα πήγε 2 και δεν το καταλάβαμε καν. Είχαμε χαθεί τόσο στον κόσμο του Ρόλαντ που, μια βδομάδα μετά, ακόμα συζητάμε γι'αυτό μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων στο FB. Κι είναι τόσο περίεργο πως έχουμε σχεδόν τις ίδιες απόψεις για όλα όσα αφορούν τον Πύργο. Ειδικά τη μεταφορά του στο σινεμά: και οι δύο δε θέλουμε με τίποτα να γίνει αυτό. Γιατί είναι τόσο λεπτή η γραμμή μεταξύ μαγικού και γελοίου και τόσο περίεργα τα τέρατα και οι κακοί του Πύργου, που είναι σχεδόν σίγουρο πως θα καταλήξουν να φαίνονται αστεία. Και αναπόφευκτα θα γίνουν αλλαγές και παραλείψεις, τις οποίες ο πολύς ο κόσμος, που θα δει τις ταινίες χωρίς να διαβάσει τα βιβλία, δε θα ξέρει.
Η Λένα επίσης μου έστειλε ένα μήνυμα (δεν έχω πάρει την άδειά της να το μεταφέρω εδώ, αλλά θα το κάνω γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί και είχε δίκιο) που έλεγε πως ο Stephen έχει φοβερή πένα, όχι μόνο στον τρόμο, αλλά και στο ρομαντισμό και στον έρωτα. Κι ότι δεν έχει διαβάσει πιο ωραίες ερωτικές σκηνές από αυτές του Ρόλαντ με τη Σούζαν. Τα λέει όλα χωρίς να λέει τίποτα..
Τέλος, μια συζήτηση που κρατάει μήνες τώρα, με έκανε να θέλω να ρωτήσω όσους έχουν όρεξη να απαντήσουν: αν σκεφτόταν κάποια να κάνει το ΚΑ tattoo
πού θα τη συμβουλεύατε να το κάνει? Κάτω απ'τον αστράγαλο ή στην πλάτη (χαμηλά ή ψηλά)?
Δίνονται όμως ευκαιρίες για συζητήσεις σε άλλα μέρη, πιο όμορφα. Αυτό έγινε την περασμένη Δευτέρα το βράδυ, στην παραλία με τη Λένα, την φίλη μου που με έβαλε στον κόσμο του Stephen King. Από κάτω μας υπήρχε άμμος και ψάθες, από πάνω μας αστέρια και γύρω μας σουβλάκια και το σκυλί της Λένας :p
(δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή τη φορά θα συνεχίσω με μεταπήδηση...)
Ναι ναι, ήταν κι ο Γιώργος αρχικά κι έτσι ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα πάντα και καταλήξαμε να μιλάμε για το Μαύρο Πύργο αφού έφυγε ο Γιώργος, μη τον spoilάρουμε άλλο ( στη συνέχεια για να διαβάσετε τα πιθανά spoilers, κάντε επιλογή όλων). Η ώρα πήγε 2 και δεν το καταλάβαμε καν. Είχαμε χαθεί τόσο στον κόσμο του Ρόλαντ που, μια βδομάδα μετά, ακόμα συζητάμε γι'αυτό μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων στο FB. Κι είναι τόσο περίεργο πως έχουμε σχεδόν τις ίδιες απόψεις για όλα όσα αφορούν τον Πύργο. Ειδικά τη μεταφορά του στο σινεμά: και οι δύο δε θέλουμε με τίποτα να γίνει αυτό. Γιατί είναι τόσο λεπτή η γραμμή μεταξύ μαγικού και γελοίου και τόσο περίεργα τα τέρατα και οι κακοί του Πύργου, που είναι σχεδόν σίγουρο πως θα καταλήξουν να φαίνονται αστεία. Και αναπόφευκτα θα γίνουν αλλαγές και παραλείψεις, τις οποίες ο πολύς ο κόσμος, που θα δει τις ταινίες χωρίς να διαβάσει τα βιβλία, δε θα ξέρει.
Η Λένα επίσης μου έστειλε ένα μήνυμα (δεν έχω πάρει την άδειά της να το μεταφέρω εδώ, αλλά θα το κάνω γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί και είχε δίκιο) που έλεγε πως ο Stephen έχει φοβερή πένα, όχι μόνο στον τρόμο, αλλά και στο ρομαντισμό και στον έρωτα. Κι ότι δεν έχει διαβάσει πιο ωραίες ερωτικές σκηνές από αυτές του Ρόλαντ με τη Σούζαν. Τα λέει όλα χωρίς να λέει τίποτα..
Τέλος, μια συζήτηση που κρατάει μήνες τώρα, με έκανε να θέλω να ρωτήσω όσους έχουν όρεξη να απαντήσουν: αν σκεφτόταν κάποια να κάνει το ΚΑ tattoo
πού θα τη συμβουλεύατε να το κάνει? Κάτω απ'τον αστράγαλο ή στην πλάτη (χαμηλά ή ψηλά)?
15 σχόλια:
Γενικα κατα τη γνωμη μου, με αρεσουν πιο πολυ στις γυναικες τα τατουαζ χαμηλα(απο τον αφαλο και κατω),ενω στους αντρες ψηλα(αφαλο και πανω)...εγω εχω φαει τετοια πορωση με τον πυργο που σκεφτομαι σοβαρα(αφου βεβαια γινω 18), να κανω ενα τατουαζ(απο τα πολλα που σκοπευω να κανω), που να εχει σχεσει με την ισως καλυτερη σειρα βιβλιων που υπαρχει...
Κάτω από τον αστράγαλο είναι σε αυτό το ψαχνό δίπλα στον τένοντα?
Ανατρίχιασα και μόνο στην ιδέα!!
Αλλά εντάξει αυτό είναι δικιά μου παραξενιά..τένοντες και μάτια δεν τα αγγίζω ποτέ :Ρ
Κατά τα άλλα και τα δύο μου φαίνονται εξίσου καλά αν δεν έχεις παρόμοιες...ανωμαλίες.
εγω που φοραω φακους επαφης τι να πω για τα ματια που τα αγγιζω καθημερινα.... σπυρου για να κανεις ενα τατουαζ πρεπει να το σκεφτεις πρωτα καλα γιατι ειναι κατι που θα σε συνοδευει σε ολη σου τη ζωη...πχ τωρα το γουσταρεις,, οταν θα γινεις 50-60 χρονων??? θελει σκεψη γιαυτο να κανεις καλη επιλογη που θα σε αρεσει και δεν θα δυσανασχετεις που το χεις μετα απο καποια χρονια , εισαι και μεγαλη γυναικα(χαχα πλακα κανω)....
καλά όσοι φοράτε φακούς επαφής είστε ανώμαλοι δε το συζητώ :Ρ
χαχαχα...τι να κανω με εφαγε η γκαβομαρα...1,5 βαθμος μειωπεια και τα γυαλια απο την πρωτη μερα που τα παιρνω γεμιζουν γρατζουνιες και μου τη σπανε !!! οπως το βλεπει ο καθενας...και εγω στην αρχη φοβομουν αλλα τωρα συνηθησα...κλαιν μαιν!!!
Jim εμένα οι τένοντες δε με ενοχλούν για tattoo, δεν το έχω σκεφτεί βασικά. Φακούς φορούσα κι εγώ παλιότερα (5 βαθμοί Μάριε χαχαχα) και ήταν πανεύκολο, αν και στην αρχή είχα φρικάρει.
Μάριε έχεις δίκιο, αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν έκανα στα 18 ή στα 20 tattoo, τώρα που είμαι αρκετά μεγάλη (θα έλεγε κανείς :p )έχω μια ιδέα του τι θέλω. Έκανα το πρώτο πριν μήνες, όταν πέθανε ο σκύλος μου και δε θα το μετανιώσω. Και τα βιβλία θα τα διαβάζω ακόμα και στα 50 μου φαντάζομαι...
Μετά απ'όλα αυτά, το ερώτημα που μένει είναι: πώς στο διάολο μπορεί να τολμήσει κάποιος να κάνει λέιζερ στα μάτια; Είναι τόσο τρομακτικό!
Να μην κάνει λέιζερ! Τα γυαλιά, ειδικά στις γυναίκες, προσθέτουν πολλούς πόντους! (όχι μυωπίας...αλλά γοητείας :Ρ)
να και κάτι που δεν έχω ξανακούσει (με τόσο ωραίο τρόπο)!
εγω αντιθετως ανυπομονω να φτασω στα 21 για να κανω λειζερ...ρε συ σπυρου αν ειχα πεντε βαθμους κι ειμουν στην ηλικια σου θα κανα κατευθειαν ( αν βεβαια ειχα την οικονομικη δυνατοτητα) ... να ξερεις ειναι κατι τελειως ακινδυνο και ανωδυνο....μιση ωρα επεμβαση και οταν βγεις εξω αισθανεσαι θεος...εχω 1,5 βαθμο και εχω σκασει δεν αντεχω αλλο....!!!
εκτος κι αν ο κινγκ σε δημιουργουσε σιγα σιγα τοσα χρονια ψυχοσωματικες ανισυχιες...
Μάλλον αυτό φταίει χαχαχα
Θα έλεγα στο jim να γράψει μια ιστορία με κάποιον που πήγε για λέιζερ και κάτι δεν πήγε καλά, αλλά δε θέλω να το διαβάσω γιατί μετά δε θα κάνω ποτέ λέιζερ!
Πωωωωωωωω τι είπε τώρα!!
Σπυρού το ξέρεις ότι έχεις πραγματικά ΤΕΛΕΙΕΣ ιδέες για ιστορίες? Τις πιο πολλές από εσένα τις έχω πάρει. Γιατί δε το δοκιμάζεις κι εσύ?
Εγώ δεν το έχω βρε jim, εσύ είσαι το ταλέντο της παρέας.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η ιδέα μου θύμισε εκείνη την ιστορία του Stephen που στο μέλλον οι άνθρωποι ταξίδευαν με τηλεμεταφορά και έπρεπε να τους ναρκώσουν πρώτα.
Επίσης, εκείνη την ιστορία που έχουν κάποιον στο νεκροτομείο αλλά αυτός είναι ζωντανός και δε μπορεί να τους το πει.
Καταπληκτικές ιστορίες!
Κανείς δεν ξέρει αν το έχει πριν δοκιμάσει μερικές φορές!
Ποιες είναι αυτές οι ιστορίες που λες;
Το ένα είναι "Το ταξίδι" και βρίσκεται στη συλλογή "Η αφιέρωση".
Το άλλο είναι το "Δωμάτιο νεκροψιών 4" και βρίσκεται στη συλλογή "Όλα είναι δυνατά".
Μπορεί να βρίσκονται και σε άλλες συλλογές στα ελληνικά, δεν ξέρω.
Δυστυχώς δεν ξέρω ποιοι είναι οι τίτλοι τους στα αγγλικά αλλα φαντάζομαι πως θα είναι κάτι παρόμοιο.
Δημοσίευση σχολίου