Πάντα μου άρεσε ο τρόπος που περιγράφονται οι σκέψεις του Ραλφ

"Πάνω σου!" επανέλαβε ο  Ντάβενπορτ πνιγμένος στα γέλια.  Χτύπησε το χέρι του στο καροτσάκι της βιβλιοθήκης, κουνώντας το κεφάλι του πάνω κάτω, σα να απορούσε και ο ίδιος με το πνεύμα του.

Ο Ραλφ έτυχε να ρίξει μια ματιά στο γάτο. Ο Γουίνστον Σμιθ τον κοίταζε και το ήρεμο κίτρινο βλέμμα του έμοιαζε να λέει: Ναι, είναι βλάκας, αλλά τι να γίνει;

"Φοβερό ε; Χάμιλτον Ντάβενπορτ, ο μέγας Καλαμπουρτζής. Άκου κατουρήσου πάνω σου..."