Η οδοντόβουρτσα.

Ενώ έψαχνε για κάλτσες, το χέρι του άγγιξε κάτι λεπτό και σκληρό.Ο Τζάκ το τράβηξε και είδε πως ήταν η οδοντόβουρτσα του.Μεμιάς εικόνες -σπιτιού, ασφάλειας, λογικής, όλων όσα αντιπροσώπευε μια οδοντόβουρτσα- ξεπήδησαν και τον πλημμύρισαν.Αυτή την φορά δεν υπήρχε τρόπος να καταπνίξει τα συναισθήματα του.Μια οδοντόβουρτσα είναι κάτι για να το βλέπεις μέσα σε ένα καλοφωτισμένο μπάνιο, κάτι που χρησιμοποιείς φορώντας βαμβακερές πιτζάμες και ζεστές παντόφλες στα πόδια σου.Δεν είναι κάτι που βρίσκεις κάτω κάτω στο σακίδιο σου, μέσα σε μια κρύα, σκοτεινή παράγκα με εργαλεία σε ένα νταμάρι, σε μια έρημη επαρχιακή πόλη που δεν ξέρεις ούτε το όνομα της.

 Η μοναξιά τον πλημμύρισε, ένιωθε πια εντελώς παρακατιανός.Δεν έκλαψε υστερικά, ούτε ούρλιαξε, όπως κάνουν οι άνθρωποι για να πνίξουν την οργή τους στα δάκρυα.Έκλαψε με συνεχή, μονότονα αναφιλητά κάποιου που μόλις ανακάλυψε πόσο μόνος είναι και θα συνεχίσει να είναι για πολύ καιρό ακόμη.Έκλαψε γιατί κάθε ίχνος ασφάλειας και λογικής έμοιαζε να έχει χαθεί από τον κόσμο.Η μοναξιά ήταν μια πραγματικότητα.Σε αυτή την κατάσταση όμως, η παραφροσύνη ήταν επίσης ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.Ο Τζάκ κοιμήθηκε προτού σταματήσουν ολότελα οι λυγμοί του.Κοιμήθηκε κουλουριασμένος γύρω από το σακίδιο του.Τα δάκρυα του είχαν ζωγραφίσει γραμμές στα βρώμικα μάγουλα του και στο χέρι του κρατούσε χαλαρά την οδοντόβουρτσα του.